Nou dat ga je met een heel andere blik bekijken als je een hersenen MRI hebt gehad…
Vandaag met Santa naar OLVG west geweest. Heel erg fijn dat ze met me mee gaat. Het lopen beperkt zich steeds meer en dan moet ik nog energie over hebben ook. Ook het stilstaan is minder. Zoals ik al zei het lijkt op kramp met spierpijn erover heen. Als het erg is dan verlies ik ook kracht in dat been. Dus rolstoel halen naar de auto , patje er in parkeren , en dan lijkt het heel wat. Tot je door de verpleger gevraagt word om “ff” 15 meter te lopen terwijl je in een rolstoel zit… nee dat haal ik helaas niet meer mijnheer …
Je hebt vast wel eens een MRI machine gezien. Zo’n grote donut met een brancard door het gat heen. Als je er op gaat liggen is het erg plat en nauwelijks zachte ondergrond , of je met je hoofd in een soort bakje wil komen liggen. Daarna gaat er een stuk plastic overheen wat tegen je kin aanzit en vastklikt , wow das pas claustrofobisch. Met oorpluggen in en een koptelefoon tegen het lawaai van de MRI. Het duurt bijna een half uur. Ik was wel een beetje voorbereid door eerst mijn neus met een “echte” neusspray te behandelen thuis. Toen ik ging liggen en nog niet vast zat, snel overeind om in een bakje te spugen en hopen dat er niet meer slijm achter in mijn keel loopt. Darn wat machteloos met een knop in je hand als er nood is… ik heb net geen 144 x de Gayatri Mantra opgezegd maar het gaf me wel even de rust om de scan door te komen zonder alle negatieviteit er om heen.
Er zijn van die ziekenhuis bezoeken dat je alleen wil dat de dokter zegt , niets aan de hand mijnheer, maar deze keer wil ik graag weten wat er wel aan de hand is.