Er was eens een mannetje die in een landje woonde onder het niveau van de zee. Hij was best trots op zijn voorouders die het mogelijk hadden gemaakt om te leven op een landje wat potentieel onder water zou kunnen lopen! Zou het over de jaren een hogere zee spiegel geven , aan welke oorzaak dan ook, dan waren ze het haasje!
Maar gelukkig waren ze nuchter en niet bang want de zee spiegel stijgt in werkelijkheid niet zo hard als sommige dorpsomroepers aan angst wilden zaaien , hou gewoon vast aan de realiteit en de cijfers die beschikbaar zijn en de dorpsomroepers proberen je alleen angst aan te praten zei het mannetje aan zijn familie en vrienden.
Helaas werkt angst op een vervelende manier. Als je het hebt is het voor jou een realiteit en die mensen waren niet meer voor de rede van het mannetje vatbaar. De dorpsomroepers hadden een hele campagne die voor het mannetje heel vreemd waren , maar verkocht werden als een oplossing voor het stijgen van de zeespiegel “laten we verstandiger met energie omgaan en minder CO2 uitstoten!”
Alle mensen waren het er mee eens , terwijl het mannetje met een hele kleine stem vertelde dat CO2 een bouwstof was voor planten en bomen, die vervolgens weer CO2 opnemen… Maar ja tegen mensen met een angst en een goed klinkend idee is het praten tegen dovemansoren oren , ook al had hij gelijk …
Kolen centrales zijn vies en stoten veel CO2 uit vertelden de dorpsomroepers … daar om gaan we nu voor BioGas centrales ! Wow dachten de mensen wat een goed idee , eindelijk die zeespiegel onder controle !!! Het mannetje had een steeds kleinere stem wanneer hij vertelde dat we bos moeten kappen ( wat CO2 opneemt) om te verbranden ( wat CO2 uitstoot terwijl er minder bomen zijn om het op te nemen ) , en we dat meestal nog ver weg inkopen en we het naar Nederland moeten vervoeren. Dat het weer CO2 uitstoot oplevert vroeg het mannetje werd ter zijde geschoven want ze hadden CO2 certificaten gekocht die het opheffen. Het mannetje begreep niet dat je door een papiertje te kopen de uitstoot kon verminderden… Maar de dorpsomroepers hadden er een heel verhaal omheen gehangen wat heel plausibel klonk in de oren van de mensen die in angst leefden dus werden er geen vragen gesteld.
Het mannetje kreeg soms een luisteren en kritisch oor wat ook vraag en stelde zoals het mannetje zelf deed. Hij kreeg steeds een kleinere groep die met hem van mening kon wisselen, maar het bleken wel waardevollere momenten op te leveren als de massa die hij toesprak met een onderbouwd verhaal wat hun angst had kunnen wegnemen. Blijkbaar kan een proces van de massa proberen te helpen ook eindigen in een boel mensen die niet geholpen kunnen ( of willen ) worden , en een kleinere groep mensen waar we ons bij thuis kunnen voelen.

Het mannetje leeft met een groepje mensen die Wel kritisch durven te zijn, wat nieuwe inzichten oplevert , en zelfs inzichten durft aan te passen door voortschrijdend inzicht, gelooft in een toekomst die Wel maakbaar is , omdat het kleine groepje gelooft dat Leven in Licht en het delen van Liefde alles kan overwinnen.

???