Tijdens het leven sterven er in je lichaam elke seconde vijfhonderd duizend (500.000) cellen, elke minuut dertig miljoen (30.000.000) cellen en per dag vijftig miljard (50.000.000.000) cellen. Al deze cellen worden ook iedere dag weer vervangen, zodat je om de paar jaar een (bijna) volledig nieuw lichaam hebt. Men heeft dus tijdens het leven een steeds veranderend lichaam, elke seconde opnieuw. Maar men merkt en beseft dat niet. Waar komt de continuïteit van het steeds veranderende lichaam vandaan? Cellen zijn bouwstenen te vergelijken met de bouwstenen van een huis; maar wie plant en coördineert de bouw van een huis? Niet de bouwstenen zelf. En de logische vraag is dus; Hoe komt dan elke seconde de bouw en de coördinatie van het huis tot stand ?????
Verschillende organen hebben verschillende vernieuwingscycli waarbij bijvoorbeeld het hart er 24 maand over doet om totaal vernieuwd te zijn op celniveau en een lever al met 2 maanden totaal vernieuwd is. Als je een met een leverziekte van doen hebt en ondanks dat op cel niveau de lever 100% vernieuwd is en de ziekte is er nog steeds dan komt er meteen een andere vraag op;
Als er dan zoveel vernieuwing plaats vindt waarom is er dan geen genezing of positieve verandering?
welke factoren houden een proces in gang en geven dezelfde uitkomst als eerder en welke factoren kunnen invloed uitoefenen op de verandering van de uitkomst van het proces?
Tijdens mijn jeugd woonden we in Nunspeet aan de van Goghstraat en ik moet ergens tussen de 12 en 19 zijn geweest toen ik een opmerkelijke ervaring had die ik altijd vertaalde als “ik ben buiten mijn lichaam getreden in mijn slaap”.
Nu heb ik bovenstaande teksten voor een deel uit het boek “eindeloos bewustzijn” van Pim van Lommel een cardioloog die BDE bespreekt.
Het lijkt aan de hand van verschillende geschetste situaties ook mogelijk te zijn een BDE ervaring te hebben waarbij niet alléén de bijna dood van het lichaam aan de orde is. De BDE definitie zoals beschreven door Professor Janice Holden (chairman of IANDS) zegt; “bijna Dood Ervaringen zijn de gemelde herinneringen aan indringende psychologische ervaringen met algemeen voorkomende “paranormale”, transcendente en
mystieke kenmerken, die optreden tijdens een speciale bewustzijnstoestand die ontstaat tijdens een periode van een werkelijk of dreigend lichamelijk, psychologisch, emotioneel, of spiritueel overlijden, en deze ervaringen worden gevolgd door algemeen voorkomende nawerkingen”
Bij verschillende teksten heb ik een en al herkenning – ik heb niets met tijd – ik geniet intens van de natuur en haar kracht en pracht – ik ben niet bang voor de dood – ik heb wel eens verlangd naar de vrede van de dood als het leven te onrustig werd – ik ben op zoek geweest naar de onvoorwaardelijke liefde, heb mijn liefde onvoorwaardelijk gegeven en eindelijk ervaar ik een onvoorwaardelijke liefde die door twee personen gegeven word en samen echt gevoeld en beleefd word als compleet zijn, dat voelt als een godsgeschenk.
Lang geleden dat ik dat gelezen heb..