Als je lekker met je reiki bezig bent dan benoem je graag de positieve dingen.
De valkuil die je daarmee creert is dat de buitenwereld een positiever beeld van je heeft dan dat het geval is.
Nou heb ik nooit veel hulp gehad en daarbij komt dat die ervaring maakt dat je het ook niet snel zal vragen.
Het is niet zo positief en de standaard hulp die je kan krijgen dekt de lading niet meer.
Een aanvraag voor verdere nodige hulp word beloond met een brief dat de aanvraag in behandeling is…
Mijn grootste hulpvraag is wss als het echt niet meer gaat ( beetje zoals nu ) er meer uitval komt, mijn rechter oog minder gaat zien als nu, er behalve steken een constante pij in mijn hoofd komt , en het bewegen en stilstaan nog slechter gaat dan nu. Wat is de grens? Geen idee maar het lijkt wel of de artsen die je verteld hoe het gaat nog steeds de reiki practitioner zien en niet de man die echt hulp nodig heeft. Zowel lichamelijk en ondertussen steeds meer geestelijk. Erg lang trek ik dit niet meer