Sinds een jaar of zelfs minder, sinds een half jaar word de lichamelijke uitdaging steeds groter.
Ook heeft dat een sterke wissel op me getrokken. Geen werkelijke hulp uit de gezondheidszorg hoek, geen diagnose , ik weet nog steeds niet waardoor het komt. Verkeerde diagnoses, het onderschatten van mijn ervaringen, niet serieus nemen wat ik zeg ( dat is “the story of my life” omdat de goegemeente er van uit gaat dat je Niet De Waarheid Spreekt ) en dus word alles gebagatelliseerd.. Het heeft geresulteerd in het feit, heel begrijpelijk, dat er weinig mensen zijn die een dialoog met me (durfen?) aan te gaan. Je zal maar geconfronteerd worden met je eigen sterfelijkheid, het falen van diagnostiek en dat kan jouw ook overkomen. Ondertussen zit ik in een soort wacht situatie. Doordat er weinig echte kontakten zijn, behalve door santa en ingeping, heb ik even gekeken wie er de eerste stap neemt. Nou zal ik je vertellen dat de mensen die dat niet hebben gedaan rond de jaarwisseling duidelijk bij de “gevaxxede” mensen behoren en zichzelf belangrijker vinden en niet met de waarheid en de echte situatie geconfronteerd willen worden ( wss weten ze wel dat ze dom achter iets aanlopen als conflict vermijdend gedrag). Ik houd vol. Eat that !